---

پناهندگان کرد ایرانی قربانیان معاملات ورشوه گیریهاوباجگیریهای بعضی از مسئولین ودست اندرکاران با نفوذ ومقتدر حکومت ترکیه ویوئن

با نزدیک شدن به اتمام پنجمین سال زندگی سخت ودشوار وکمر شکن وفلاکت بار پناهنده های کرد ایرانی در ترکیه باز هم شعبه کمیساریای عالی پناهندگان آنکارا دست از خیمه شب بازیهاوترفندهای خود بر نداشته وهمچنان با همکاری پلیس متعصب و ضد کرد ترکیه اقدام به فشارها وتحریم های مختلف و گوناگونی درمقابل پناهنده ها میکنند و در تمامی جلسات ونشستهایی که با نمایندگان پناهنده ها یا دیگر سازمان واحزاب داشته اند شانه از زیر بار مسئولیت خود خالی کرده وتمامی تقصیرات را به گردن حکومت ترکیه انداخته اند .در ضمن اگر به نتایج نشستها وجلسات آنها نگاهی دقیق بیندازیم وآنرا مورد بررسی وتجزیه وتحلیل قرار بدهیم می بینیم که تمامی جواب ها وپاسخهای مسئولین یوئن کپی حرفهای ۴ سال گذشته بوده وبرای هیچ انسان عادی وعاقلی غیر قابل درک و تفهیم بوده وهیچ عقل سالمی آنرا در خود جا نمی دهد و پذیرای آن نیز نمی باشد بجز عقل وفهم خود آنها.
وقتی ازمسئولین یوئن پرسیده میشود مشکل اصلی وریشه ای این پناهنده ها با وجودیکه مطابق کنوانسیون ژنف بعنوان پناهنده پذیرفته شده اند چیست از نگرانی حکومت ترکیه بخاطر روی آوردن دیگر پناهجویان از عراق صحبت میکنند مسئله اینجاست چرا حکومت ترکیه امنیت مرزهای خود را محکم ومسئولان و مأموران رشوه و باج بگیر خود را از سر مرز گرفته تا دفاتر مرکزی در آنکارادستگیروبه پای میز محاکمه نمی کشاند تا از ورود پناهنده ها از شمال عراقی جلوگیری کنند در ضمن به چه دلائلی اینگونه قوانین و مقررات شامل حال پناهنجویانی که از مرزهای ایران،سوریه وروسیه وارد می شوند را به اجرا در نمی آورند.در اینجا باید خاطر نشان کرد همانگونه که همه میدانیم و از آن آگاهیم بخاطر اختلاف توازن مادی ومالی که این پناهنده ها نسبت به دیگران که باقدرت و ضربه پول پلیس و بعضی از مسئولین یوئن را میخرند گرفتار وروبروبوده و هستند .
مسئولان یوئن روز بعد اعلام میکنند که اینجا کشور سوم وپناهنده ها بعنوان خارجی در ترکیه شناخته شده اند در اینجا اگر به مدارک یوئن که به این پناهنده ها داده شده بنگریم مشاهده میکنیم که از طرف آنها این افراد بعنوان پناهنده مطابق کنوانسیون ژنف شناخته شده اند در ضمن اگر ترکیه کشور سوم برای آنها میباشد چرا از مزایا وحقوقات پناهندگی همچون دیگر پناهنده ها که در کشورهای سوم اسکان داده شده اند برخوردار وبهره مند نیستند؟ همچنین اگر بعنوان خارجی توسط حکومت ترکیه شناخته شده اند به چه دلیلی به قوانین خارجی بودن آنها احترام نگذاشته وبه آنها اجازه تعین محل سکونت، تدریس، کار کردن ودیگر امکانات خارجی بودن را به آنها نمیدهند و همه چیز را از آنها سلب کرده و با آنها همچون برده های به زنجیر کشیده شده واسیران جنگی رفتار بعمل می آورند کدام خارجی حاضر به اقامت درچنین کشوری که سیستم وپایه و قوانین آن مملو وآکنده ازحرکات غیر انسانی ، ظلم و ستم ، نژاد پرستی،رشوه خواری و باجگیری ،عدم درک و مفهومات انسانی واجتماعی و تمامی توصیفات منفی وضد بشری آنرا تشکیل داده اند میباشد.
وقتیکه از مسائل مالی وحقوقی ودرمانی از مسئولان بی مسئولیت این کمیساریا توضیح خواسته میشود میگویند بودجه مالی آنها از یوئن عراق تأمین میشود در اینجا باید به آنها گفت که عینک مات ومبهوت را از چشمانشان بردارند و به حقایق و واقعیات با چشمانی طبیعی وغیر مسلح نگاه کنند وتنها باابراز وبیان این چند سئوال میتوانیم جوابگوی این مسئله باشیم و آن اینکه آیا دفتر و مقر وشعبه کمیساریا در عراق وجود دارد که این ادعا را میکنند ؟ چرا زمانیکه یوئن در عراق فعال بود پناهنده های شمال عراقی را قبول میکردند وترکیه برای آنها کشور سوم نبود وآنها راتحت پوشش مالی ودرمانی قرار میدادند وبه کشور سوم انتقال می دادند؟
با وجود این همه پاسخهای غیر منطقی وغیر قابل قبول وهمچنین تمامی مسائل که به حکومت ترکیه نسبت داده وتقصیرات را متوجه آنها میکنند از مسئولین یوئن سئوال میشود چرا یوئن آنکارا به کنوانسیون ژنف پایبند نیست و حقوق وکمک مالی را از آنها سلب کرده است اگر بودجه آنها از یوئن عراق تأمین میشود با وجود عدم این سازمان در حال حاضر وهمچنین در مدت این۴ سال چرا و به چه دلیل از مرکز عالی پناهنده گان در ژنف تقاضای ارسال حق وحقوق آنها را نکرده اند؟
در هر مرحله و با سپری شدن چند ماه مغز گنجشکی این مسئولان به کار می افتد وابتکار و نوآوری تازه وجدیدی را از خود بروز میدهد واین
بار دیگر بهانه زیاد بودن این پناهنده ها را هم مطرح وبیان میکنند در مجموع تعداد کیس های این پناهنده ها از ۳۵۰ کیس تجاوز نمیکند آیا در عرض نزدیک به این ۵ سال این کمیساریا کسی یا افرادی را به کشور سوم انتقال نداده اند که چنین ادعایی را میکنند باوجودیکه چندین کیس ازاین پناهنده ها ساپورت مالی هم شده اند وتا بحال موفق به دریافت خروجی که مطابق با مدارک موجود وگفته های امنیت مرکزی(امنیت دیکمن آنکارا)تقاضای اجازه خروج از طرف کمیساریای عالی پناهندگان به آنها ارسال وداده میشود نشده اند.و کمیساریای شعبه آنکارا همیشه و در همه حال از دادن مدرکی مستند وملموس در رابطه با پاسخها وگفته های خود ارائه نداده وبقول معروف مسئولان این شعبه همیشه ضربه ای به میخ وضربه ای به نعل زده اند.

این مسئولان بالاخره ونهایتاً تا کی میتوانند خود را گول زده ومیخواهند پناهنده ها را دنبال نخود سیاه بفرستند وکلاه برسرآنها بگذارند وبایستی به این آگاه باشند که حقایق همچون آتشی هستند که زیر خاکستر پنهان شده اند و با وزیدن بادی خاکسترها از روی آن زدوده و کنار داده میشوند وهر فرازی نشیبی،هرشبی روزی وهر آغازی پایانی بدنبال دارد و دیگر حرفهای کهنه وقدیمی وتکراری آنهابرای هیچ پناهنده ای قابل قبول نبوده واعتباری ندارد وبقول معروف حنای آنها دیگر رنگی ندارد.
۱۲/۷/۲۰۰۵
علی کریمی

گزارش تصویری و اطلاعیه شماره نه پناهجویان متحصن کرد ایرانی در ترکیه ( پایان اعتصاب غذا ) در پایان چهلمین روز از آغاز اعتصاب غذایمان و با توجه به سفارش و درخواست دوستان و حامیانمان از جمله احزاب،گروهها و شخصیتهای سیاسی و حقوقی در خارج و داخل ترکیه و ضمانت آنها در پی گیری مسئله ما و همچنین به هدف دادن فرصتی به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در حل سریع مشکلمان بنابر قولهایی که از طرف مسئولین آن کمیساریا در دفتر آنکارا و با حضور مقامات امنیتی ترکیه داده شده ،از روز دوشنبه 11/07/2005 به مدت یک ماه به اعتصاب غذایمان پایان می دهیم! ما 47 نفر پناهنده اعتصابی که اکثرا به بیماریهای گوارشی ،خونی،عصبی و... گرفتار آمده ایم اعلام می داریم هدف ما از انتخاب اعتصاب غذا به عنوان شیوه ی اعتراض تنها راه اجباری و ممکن برای ما بوده و حال که راه بر شیوه های دیگر جهت رساندن صدایمان بازشده به این روشها روی آورده و تا زمان معین شده ی یک ماهه که UNHCR بتواند در سیاستهایش بازنگری نماید ضمن تحصن روزانه در جلو درب دفاتر آن کمیساریا در ترکیه به اعتراضات خود ادامه می دهیم و در صورت ترتیب اثر ندادن به خواستهایمان مطمئنأ حرکتهای اعتراضی شدیدتری در پیش خواهیم گرفت! لازم است از زحمات ،حمایتها و همکاری کلیه مطبوعات و نشریات ، وبسایت و وبلاگها ، احزاب ،گروهها و شخصیتهای سیاسی و حقوقی تشکر کرده و از آنها جهت ادامه حمایت هایشان از ما تا زمان تغییر سیاستهای UNHCR و انتقالمان به کشور سوم دعوت به عمل می آوریم. جمعیت 1200 نفره پناهندگان کرد ایرانی در ترکیه نیازمند حمایتهای همه جانبه شما هستند!

---

هدف و راز بلا تکلیف نگهداشتن پناهنده های کرد ایرانی توسط یوئن وحکومت ترکیه در گرو چیست؟

آیا به حرفها و پاسخهای مسئولین یوئن در رابطه با همکاری نکردن حکومت ترکیه برای انتقال پناهنده ها وانداختن تمامی تقصیرات به عهده وگردن آنها بایداعتماد و اطمینان کرد؟
آیا یوئن و حکومت ترکیه به پناهنده هایی که از مرزهای ایران , سوریه وروسیه وارد میشوند لقبی داده وبرای آنهاهم چنین قوانینی وضع کرده اند؟
چرا به هزاران پناهنده ای که قبلاً از خاک عراق به ترکیه آمده بودند لقب شمال عراقی ندادند و موانع ومشکلاتی برای انتقال آنها به این پیچیده گی وشدت بوجود نیاوردند با وجودیکه یوئن عراق در آنزمان فعال بود؟
نتیجه ومحصول ۵ ساله مذکرات وجلسات یوئن با دست اندرکاران حکومت ترکیه ,فدراسیونها, بنیادها ودیگر افراد تا به امروز چه می باشند؟
در این رابطه هزاران آیاها و چراهای دیگر بدون جواب و پاسخ مانده اند که جواب آنها در جلسات پشت پرده یوئن وحکومت ترکیه مطرح وبیان می شوند ولی تنها ما از آن بی خبریم.
مدت ۵ سال است پناهنده های سیاسی کرد ایرانی بخاطر بیم وهراس ازجنگ, عدم امنیت وترس و وحشت ازمزدوران و تروریست های جمهوری اسلامی وهمچنین فعال نبودن دفاتر یوئن در عراق ناچاراً وبا مشکلات وخطرات وکمبودهای فراوان خود را به مرزهای اردن ,سوریه وبه خاک ترکیه رسانده به این امید که حکومتهای مذبور ودفاتر یوئن مستقر در این کشورها حامی,ناجی و مدافع آنها باشند غافل از اینکه از چاله بیرون آمده ودر چاه افتاده اند و در این مدت نه تنها تغیراتی اساسی وبنیادی در بهبود وضع امنیتی ومالی و روحی وروانی آنها بوجود نیامده بلکه تمامی خطرات ومصیبتهایی که از آن بیم داشته و فراری شده بودند در شکل وقیافه دیگرو به شیوهً خطرناکتر و وحشتناکتری آنها راتعقیب و تهدید کرده ومیکند وآنها هیچ چاره ای بجز اطاعت و فرمانبرداری از یوئن وپلیس ترکیه واسیر وزندانی شدن آنها ندارند زیرا نه راه پیشی دارند و نه راه پسی.
نمونه های ملموس این مسائل ترورچندین نفر در کمپهای مرز اردن وتهدیدها وفشارهای ترکیه به این افراد میباشدوآنها را همچون زندانیان و اسیرانی به بند وزنجیر کشیده وبدون دفاع تحت نظر وفشارهای پلیسی درکمپها و شهرهای مختلف نگه داشته و روزها وسالها را در بلاتکلیفی و سر گردانی سپری کرده و میگذرانند ..
اگر چه در عراق این تهدیدات سبک و شیوهً عشایری و علنی بخود داشتند ولی کم وبیش پناهنده ها هشیارانه رعایت این مشکلات وخطرات را کرده وحداقل آزادی نسبی داشتند اما در حال حاظر این بلاها و خطرات نه تنهاآشکارا و علنی بلکه روش معاملاتی ودادو ستدهای مخفیانه از طرف حکومت پلیسی ترکیه با سردمداران ایرانی برای رد وبدل کردهای دو طرف به خود گرفته اند واگر به تاریخ ننگین این دو حکومت نگاه کرده ونظر بیندازیم می بینیم که هر دوی آنها تا بحال هزاران معامله وتعویض علنی ومخفیانه و پنهانی در این رابطه انجام داده اند.
بر میگردیم به موضوع سخنان و وعده های یوئن ترکیه و میخواهیم بدانیم آیا نوری در انتهای تونل ا ین سازمان به چشم میخورد و وجود دارد ؟
در عرض این ۵ سال مسئولین یوئن مذاکرات وملاقاتهایی با نماینده هایی از همبستگی وهمچنین بنیاد نوروز ودیگر افراد برگزار نموده و همیشه ودر همه حال شانه از زیر انتقادات ومسئولیتها خالی نموده و پاسخهای تکراری و ضدو نقیضی را تحویل داده اند و تمامی تقصیرات را به حکومت ترکیه نسبت داده وآنها را سد راه و مانع پروسه های کار این پناهنده ها ابراز کرده اند ودر اینجا این نکته جای سئوال دارد.چرا کمیساریای عالی پناهنده گان راه حل واقدامات اساسی وبنیادی برای بهبود و بر طرف کردن مشکلات این پناهنده ها مطابق کنوانسیون ژنف در رابطه با حق و حقوق پناهنده گی که تمامی پناهنده ها در چهار گوشه جهان بجز این افراد ازآن برخوردارند قدمی بر نداشته ومطابق معیارهای انسانی به آن جامه عمل نپوشانده است؟ و چرا در یکی از این نشست ها ومذاکرات پشت پرده از نماینده های پناهنده ها دعوت به عمل نیاوردند تا صداقت و راستگویی خود را ثابت کرده وپناهنده ها هم از ممانعتها ومشکلاتی که ۵ سال زندگی آنها را بدون هیچ ثمره وبهره ای به خود اختصاص داده مطلع و آگاه میشدند . نمونه این جلسات در ماه های نوامبر ۲۰۰۴ ومای ۲۰۰۵ میباشد که یوئن و وزارت کشور ترکیه همچون گذشته جلسات را مخفیانه و در پشت پرده به اجرا گذاشته و هیچکس از نتیجه آن آگاه ومطلع نیست.
مسئله دیگراینکه مسئولین این کمیساریا بی شرمانه اعلام میکنند که بودجه پرداخت کمکهای مالی این پناهنده ها از یوئن عراق باید تأمین شود نمی دانیم چرا از آنها پرسیده نمی شود که شعبه ودفتری ازاین سازمان در خاک عراق وجود ندارد که پناهجویان بتوانند به آنجا مراجعه کنند و اگر دفتری وجود میداشت هیچ پناهنده ای راضی به تحمل کردن خطرات ومشکلات آمدن به ترکیه و گرفتار واسیرسیاستهای یوئن وحکومت پلیسی ترکیه نمی شدند .
همچنین طبق خبرهای منتشر شده در سایتهای انترنتی از طرف آقای بهمن معالی زاده خطاب به پناهنده ها مطالبی مطرح شده است که چند نکته اساسی در این خبر مبهم و غیر قابل تفهیم میباشد وایشان باید از این آگاه باشند که در عرض این ۵ سال پناهنده ها به خاطر همین سیاستهای پشت پرده یوئن وحکومت ترکیه اسیر وقربانی شده اند.
اگر آقای معالی زاده میخواهند که نظر واطمینان پناهنده ها ودیگران ا به خود جلب کنند باید شجاعانه و جسورانه تمامی نتایج مذاکرات وملاقاتهایشان را بی پرده ورک بیان کنند.
هنگامی که به سخنان ایشان نگاه میکنیم سئوالات زیادی فکر ما را مشغول میکند و اگر ایشان جواب سئوالاتی که مطرح میشوند را بدهند مسلماً میدانیم که در این باره پیشرفتهایی کرده ونتایج مثبتی بدست آورده اند.
چرا آقای معالی زاده جزئیات ونتایج مذاکرات خودشان را مطرح نمیکنند تا پناهنده ها از مسائلی که مانع خروج آنها میباشد آگاه ومطلع شوند؟
ایشان چه تضمینی میدهند که یوئن و حکومت ترکیه چندین سال دیگر پناهنده ها را در بلاتکیفی نگه نمیدارند زیرا در خبر منتشره مطرح کرده اند که هر ماه نماینده های این پناهنده ها میتوانند با یوئن ملاقات کنند آیا این بدان معنا نیست که یوئن وحکومت ترکیه سیاست خود را در این مورد نه تنها عوض نکرده بلکه به مرور زمان به شدت آن افزوده اند؟
آقای معالی زاده نباید اینرا فراموش کنند وقتی میگویند از کردهای ایرانی تعریف و تمجید کردم یعنی مسائلی در بین ایشان وحکومت ترکیه ویوئن مطرح شده که ریشه آن بر میگردد به سیاستهای سه حکومت سرکوبگر و جلسات متعدد آنها یعنی حکومت ایران,سوریه وترکیه که بعد از تحولات ودگرگونی های بوجود آمده در عراق ترس وبیم تجزیه دیگر نقاط کردنشین آنها را وحشت زده نموده است. زیرا هیچکدام از این حکومت ها تا به امروز رعایت حق انسانی و ملی اکراد مستقر در سه کشور نکرده اند .
اگر پروسه کار این پناهنده ها با مذاکرات به نتیجه مطلوب میرسد چه لزوم به استخدام وکیل میباشد در صورتیکه یوئن با وجود قدرت ونفوذ بین المللی که دارد بایستی حامی ومدافع آنها باشد؟
اگر به ساختار وترکیب یوئن نگاه کنیم میبینیم که اکثریت مسئولان آنرا افرادی ترک تشکیل میدهند وچه اطلاعات وبرنامه هایی میان آنها وحکومت ترکیه در مورد پناهنده های کرد ردو بدل میشود هیچ کسی با خبر نیست و به این دلیل شاید احتیاجی به استخدام وکیلی باشد ولی آقای معالی زاده باید از استخدام سمیع تجربه کسب کرده باشند و بایستی این مسئولیت را به وکیلی خارج از کشور دادکه از تمام قوانین پناهنده گی و بین المللی آگاه باشد واگر به نتیجهای مطلوب با حکومت ترکیه ویوئن نرسید حداقل تمامی جریانات را علناً در اختیارارگانها وسازمانهای مدافع پناهنده گی بگذارد.
حرفها وپند واندرزهای آقای معالی زاده در مورد اعتصاب غذا صحیح و درست می باشد اما تحت معیار وشرایطی که ایشان حداقل پاسخ این سئوالات را بوضوح و روشنی بدهند.
در ضمن آقای ملی زاده باید بدانند که این پناهنده ها وهیچ انسان دیگری حتی خود ایشان عمر نوح وگنج قارون وصبر ایوب را ندارند که چند سال دیگر متحمل این نابرابریها,بی عدالتی ها, استثمار وبهره کشی وظلم وستم وفشارهای یوئن و حکومت پلیسی ترکیه را بکنند .

نهایتاً باید به مسئولان یوئن وحکومت ترکیه فهماند که امروز و فردا کردن و وعده های سر خرمن دیگر معنی و مفهومی ندارند. باید به آنها ثابت کرد که بعد از گذشت ۵ سال دیگر به سخنان وحرفهای آنها امید و اعتمادی نیست و حنای آنها دیگرهیچ رنگی ندارد. باید به آنها اعلام کنیم که همگی از دست مستبدان وظالمان فراری شده و روی به پناهنده گی آورده ایم. باید به آنها بگوئیم که ظلم وستم و بلاتکلیفی حد و حدودی دارد و در نهایت باید کار را با آنها یکسره و با آنها اتمام حجت کرد تا از آواره ای,سرگردانی و بلاتکلیفی رهایی یابیم و بقول معروف جنگ ا ول بهتر ازصلح آخر است.
علی کریمی ۲/۶/۲۰۰۵

---

خطاب به افرادی که بدون تعمق, تعقل و دور اندیشی اقدام به نوشتن مقالات پناهندگی میکنند

قبل از هر چیز مطلبم را با حکایتی شروع میکنم.زیرا محتوای این حکایت میتواند گوشزدی باشد برای اینگونه افراد واشخاص وهمچنین میتواند خیلی از ابهامات و مسائل را در رابطه با قضیه پناهندگی برایشان روشن و نمایان کند و امیدوارم که این یک نوع زنگ بیداری باشد تا از نوشتن و بیان کردن بعضی مسائل و مطالب بی مورد خودداری و امتناع کنند. و اگر قصد نوشتن مطاﻠﺑﻰ در رابطه با قضیه پناهندگی دارند قبل از ارسال و درج ان در سایتهای اینترنتی و بدور از هرگونه مسائل شخصی , حزبی و سازمانی انرا بیان و به مرحله انتشار برسانند.
میگویند حاکمی به رئیس زندانها دستور داد که تمامی زندانیها را مطابق به ملیت و نژاد انها از همدیگر جدا کرده و به سیاه چالها انتقال دهند.مطابق با حکم و دستور حاکم زندانیها را از هم جدا و به سیاه چالهای مورد نظر انتقال دادند.بعد از گذشت مدتی حاکم تصمیم گرفت شخصاً برای بررسی اوضاع زندانیها و سیاه چالها به محل برود.هنگام بازرسی با کمال تعجب متوجه شد که تنها برای حفاظت سیاه چال ایرنیها نگهبان و محافظ وجود ندارد.فوراً از مسئول زندانبانان توضیحاﭡﻰ در این مورد را خواستار شد. و مسئول مربوطه گفت قربان با تجارب چند روز گذشته از تمام سیاه چالها و زندانها متوجه شدیم که سیاه چال ایرانیها احتیاﺝ به نگهبان ندارد.زیرا هر وقت یکی از انها تصمیم به فرار میگیرد و از سیاه چال بالا میاید دیگری پایش را میگیرد و پائین میکشد تا خودش زودتر بالا امده و فرار کند.به همین خاطر اطمینان کسب کردیم که بدون محافظ ایراﻨﯿﻬﺎ باز هم موفق به فرار از سیاه چالها نمیشوند.
حال اگر به محتوای این حکایت توجه کنیم به واضح و ﺁشکار میبینیم که مدت بیش از چهار سال است که یوﺍن و پلیس ترکیه همین سیاست را در مورد پناهندهای ایرانی در ترکیه به مرحله اجرا گذاشته و اطمینان دارند که با وجود تفرقه و اختلافی که توسط افراد ﺁنارشیست و هرج ومرج طلب و همچنین دست نشاندهای خودشان اﻨﺟﺎ ﻡ ﻣﻰﺷﻭﺪ وقت کافی برای بلا تکلیفی و نگه داشتن پناهندها در ترکیه دارند. هدف از بیان این حکایت بر میگرد به موضوعات پناهندگی بخصوص پناهندﻩهای کرد ﺍﯿﺮﺍﻧﻰ موسوم به(شمال عراﻗﻰ) که مدتی است دست آویز و بهانه برای بعضی افراد وابسته به سازمانها ,احزاب و فدراسیونها شده اند. و هر کدﺍم به نوعی سنگ انها را به سینه زده و ﻧﻗش دایه مهربانتر از مادر را بازی میکنند.در اینجا جا دارد از انها سئوال شود تا حالا چه قدم و حرکت مثبتی را در رابطه با وضیت این پناهندﻩها برداشته اند.که دیگران را مورد سرزنش و انتقاد قرار میدهند.نوشتن بعضی مقالات و مطالب احتیاج به تحلیل و تجزیه ،نقد و بررسی دارد.تئوری ارائه دادن بدون انجام هیچگونه عملی و قدم مثبتی و انتقاد از دیگران کاری سهل و اسان و منتقی نبوده و نیست.و در نهایت هیچ مشکلی را حل نمیکند. بلکه میتواند عواقب و انعکاس وعکس العمل ونتیجه منفی و غیر منتظره را به همراه داشته باشد.که شما و افراد و سازمانهاﻴﻰ که محرک شما هستند از ان پشیمان و نادم شوید.در کنار گود نشستن و ﻟﻧﮕش کن گفتن معنی و مفهومی ندارد. فلان حزب یا سازمان چکار کرده و چه میکند را مطرح نکنید.تا بحال شما و حزب و سازمان محبوبتان در این رابطه چه کرده و چه قدم مثبتی ﺮا برداشته اﯿد را بیان کرده و بنویسید. در این دوره از زمان باید حقایق را مطرح کرد. حقایق و واقعیاتی که جهان و دنیای دیگری غیر از دید و تنگ نظریهای شما دارند. بایدﻋﯿﻧﮏ کینه توزی، تفرقه اندازی، هرج و مرج طلبی و شایعه پراﻜﻧﻴﻬﺎﻯ شخصی و سازمانی را از چشمهایتان بردارید و با چشمانی باز و سالم و واقع گرایانه به مسائل و مطالب بنگرید.
یکی از این حقایق در حال حاضر وضعیت نابسامان و اسف بار پناهندهای ایرانی در ترکیه میباشد ﮐﻪ مدت بیش از ۴ سال است این افراد اسیر و گرفتارﻴﻭاﻦ ﻭ ﺣﮑﻭﻣﺕ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﻫﺴﺗﻧﺩ. حقایقی که همه از ان آگاهیم و زمانی هم کم و بیش دچارﻭ گرفتار همان درد و رنجها بودیم. تبعیض های یوان و ظلم ستم ، توهینات و فشارهای حکومت ﭙﻠﯾﺴﻰ ترکیه را نباید فراموش کرد. همه میدانیم پناهنده های کرد ایرانی در ترکیه از حق و حقوق قانونی و بین المللی مطابق کنوانسیون ژنو ﻫﻣﭽﻧﻴﻦ انساﻧﻰ در ترکیه محرومند. در مجموع داستان خود فروشی پناهندﻩهای زن در ترکیه به خاطر پرداخت هزینه کملیک و ﻣﺸﮑﻼﺕ اقتصادی ﻭﻣﺎﻟﻰ و روزمره , حکایت و داستان بچه هاﻴﻰ که در مغازه , رستوران ,و کارگاﻩهای ترکیه به خاطر حداقل دستمزد که دچار قطع عضو و مورد سواستفاده جنسی قرار میگیرند را نباید نادیده گرفت و به دست فراموشی سپرد. بچه هاﻴﻰ که از لحظه ورود به ترکیه عمرشان را در سر گردﺍﻧﻰ, بلا تکلیفی , ترس و هراس و توهم ، فقدان تعلیم و تربیت واموزش و پرورش ، کمبود مالی, عدم امکانات بهداشتی و پزشکی و درمانی و هزاران رنج وﻣﺼیبت و مشکلات و گرفتاریهای ﺪیگرﻮ زخمهای غیر قابل درمان گرفتار ﻫﺴﺗﻧﺪ را نباید با دیدی زود گذرنگریست ﻮﺍﺯﺁﻥ ﻏﺎﻓﻝ ﺑﻮﺪ.
همه میدانیم که زخمها و درد و رنجهای ﺪﻮﺭﺍﻥ پناهندﮔﻰ را هیچکس قادربه بیانﺁﻥ ﺑﻪ معنی و مفهوم واقعی نبوده و نیست.و هیچ ﻗﻟﻣﻰ توان نوشتن انرا ندارد. و هیچ پناهنده ای وجود ندارد که ﺪ رد و رنجها و مشکلات طاقت فرسا وکمرشکن ترکیه را از یاد برده باشد.زیرا فراموش شدنی و از یاد بردنی ﻧﯾﺴﺘﻧﺩ.نوشتن انشاء و دیکته های شخصی و فردی اگر بیانگر مسائل و مطالب مثبت و کار ساز نیستند نباید انها را درج و منتشر کرد.زیرا نوشتن اینگونه مقالات تنها از دست ﺁنارشیستها و عاملان و خودفروشان جمهوری دیکتاتوری و مستبدﻯ مثل ایران و ترکیه بر می ﺁید. ﺑﺎﯾﺩ ﻣﺣﺘﻭﯾﺎﺖ ﻣﻗﺎﻻﺕ ﺸﺎﻣﻝ مشکلات و تمامی تغیر و تحولات پناهندگی و همچنین طلب کمک و استمداد از افراد و جریانات سیاسی و ارگانهاﯾﻰ باشد که میتوانند حلال مشکلات ﭙﻧﺎﻫﻧﺪﮔﻰ ودر پیشبرد ان مفید و کارساز باﺸﻧﺩ. نوشنتن بعضی مطالب جای بحث و گفتگو و تبادل نظر دارد. ﺁﻧﻬﻡ اگر با دلیل و مدرک و بدون هیچ غرض و کینه شخصی یا سازمانی باشد. در ضمن اگر میخواهید انسانی سازنده و مفید و ﺁزادیخواه و مدافع حقوق خود و دیگران و انساتی مثبت ناجی پناهنده باشید باید از هر گونه شایعه پراکنی و دروغ پردازی و کوچک بزرگ کردن مسائل و مطالب امتناع خود داری کنید و همیشه با کمی تأمل و ﺗﻌﻗل و دیدی باز به مسائل و جریاناتی که وجود دارند نگاه کرده و نظر انداخته و ﺁنوقت تفسیر بدهید. متعصب و مغرض و دست نشانده دیگران نباشید. همیشه اول خودتان را مورد انتقاد قرار داده و اصلاح کنید بعد دیگران را مخاطب قرار بدهید و به جای انتقادﺍﺕ بی مورد و نا بجا از افراد و سازمانها وارگانهای دیگر که میخواهند قدمی در حل مشکلات پناهندگی بردارند میتوانید یوﺍن و حکومت ترکیه و پلیس را زیر فشار و مورد انتقاد قرار دهید. حرفهای زدونقیض و ﺠﺑﻬﻪ گیریهای مغرضانه راه حل و علاج مشکلات و مسائل پناهندگی در ترکیه و جهان نیستند.
حال مدتﺑﯿﺵ ﺍﺯ چهار سال است که بعضی از دفاتر یوﺍن و ﻫﻣﭽﻨﯿﻥ حکومتهای مستبد همچون ایران و ترکیه و بعضی از کشورهای اروپاﯿﻰ به کنوانسیون ژنو و قراردادههای بین المللی در مورد حق و حقوق پناهندگی جامه عمل نپوشانده و احترام قائل نیستند.و به همین خاطر پذیرش پناهندگی در بدترین شرایط ممکن قرار گرفته و لازم به مقداری فشار و اعتراضات چه در داخل و چه در خارج و افشاء و بر ملا کردن سیاستهای این دولتها و ارگانها در مطبوعات و رادیو و تلو ﯿﺯﯿﻭنهای بین المللی و محلی می باشد و مسلماً نتیجه مثبت و فوری به همراه خواهد داشت. در ضمن به افرادی که ﺑﻪ یاوه گویی و نقد مسائل بی مورد اکتفإ میکنند می خواهیم که از یاوه گویی ها و انتقادات بی مورد از افراد و سازمانها و احزاب و بنیادها و فذراسیونها ﺩﺴﺕ برداشته و مقالاتی مفصل و کاملی در مورد فعالیتها و کارهای مفیدی که خود ﺁنها و احزاب و سازمان محبوبشان که به ان وابسته هستند بنوﯿﺴﻨﺩ تا حداقل همه از ان اگاه و مطلع شوﻨﺩ ﻭ به همین خاطر از انها قدردانی به عمل بیاورﻨﺩ.
در نهایت از تمامی افراد و سازمانها و ارگانها وبنیادها و فدراسیونها که بدون در نظر گرفتن خط مش و دید سیاسی در رابطه با وضعیت پناهندﻩگان ترکیه و جهان فعالیت و کوشش به عمل میاورند کمال تشکر و قدردانی به عمل اورده و امید واریم که هدف تماﻣﻰ انها حل مشکلات و مسائل پناهندگی ورهایی و رستگاری پناهندگان می باشد.

علی کاریمی